Με λένε Μαρία Θεώνη αλλά με φωνάζουν Μαριανή. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ακούω σε αυτό το όνομα, το επίσημο μου φαίνεται «ξένο». Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πάτρα. Έφυγα για σπουδές πιστεύοντας ότι δε θα ξαναγυρίσω σε μια πόλη που με έπνιγε στην εφηβεία μου. Ο δρόμος με έφερε ξανά εδώ και κατέληξα να ζω και να εργάζομαι θεωρώντας ότι έχω φτιάξει τις συνθήκες που μου επιτρέπουν να απολαμβάνω την καθημερινότητά μου.
Σπούδασα Ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έχω άδεια άσκησης επαγγέλματος (Πάτρα, 29/12/2007 Αρ.Πρωτ. 12797). Έχω παρακολουθήσει εκπαίδευση στη Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία στη Μονάδα Γνωσιακών Ψυχοθεραπειών του Ε.ΚΕ.Ψ.Υ.Ε. Το τελευταίο διάστημα εκπαιδεύομαι στη Θεραπεία Σχημάτων.
Εργάστηκα σε διάφορους χώρους, τους οποίους αναφέρω ενδεικτικά: Συνεργασία με Παιδοψυχιατρική Μονάδα του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών, σε πρόγραμμα προαγωγής ψυχικής υγείας παιδιών, εφήβων και νέων. Ψυχολόγος και σύμβουλος υποστήριξης μεταναστών και προσφύγων στο ΚΕΚ-ΙΝΕ/ΓΣΕΕ ΠΔΕ, στους Γιατρούς του Κόσμου, στο Κέντρο Ερευνών Θεμάτων Ισότητας (ΚΕΘΙ) και στο Κέντρο Εκπαίδευσης και Μέριμνας Οικογένειας και Παιδιού (ΚΕΜΟΠ).
Σύμβουλος επαγγελματικού προσανατολισμού στο ΚΕΚ-ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, στην Ελληνική Ένωση για την Αντιμετώπιση της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας Δυτικής Ελλάδας (ΕΕΑΣΚΠ) και στον ΣΟΨΥ Πατρών.
Έχω συνεργαστεί σε προγράμματα του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έχω υπάρξει εθελόντρια-μέλος του ΣΟΨΥ Πάτρας, του Κέντρου Κοινοτικής Ψυχιατρικής Νοτιοδυτικής Ελλάδας (ΚΕ.ΚΟΙ.ΨΥ.) και της Ελληνικής Εταιρείας Νόσου Alzheimer και συναφών διαταραχών, «Μνημοσύνη».
Από το 2009 διατηρώ ιδιωτικό γραφείο στην πόλη της Πάτρας.
Έχω υπάρξει μέλος της Κίνησης Υπεράσπισης δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών. Έχω εργαστεί εθελοντικά σε προγράμματα Αμεα στο ΚΕΠΕΠ Άγιος Δημήτριος Θεσσαλονίκης και στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Λέρου. Οι εμπειρίες στους συγκεκριμένους χώρους πιστεύω ότι με έχουν διαμορφώσει τόσο σαν άτομο όσο και σαν θεραπεύτρια καθοριστικότερα από οποιαδήποτε θεωρητική εκπαίδευση.
Μου αρέσει το θεατρικό παιχνίδι με το οποίο ασχολούμαι τα τελευταία 4 χρόνια, διαβάζω λογοτεχνία όταν προλαβαίνω, μαγειρεύω από ευχαρίστηση και κάνω γιόγκα. Μου αρέσει να μαθαίνω καινούργια πράγματα και πιστεύω ότι -σχεδόν- ποτέ δεν είναι αργά για να κάνεις τα παιδικά σου όνειρα πραγματικότητα. Για τον λόγο αυτό, ξεκίνησα να μαθαίνω βιολί και κάνω μαθήματα μπαλέτου σαν ενήλικη.
Έχω έναν σκύλο τον Λέοναρντ (προς τιμή του αγαπημένου μου Leorard Cohen), ο οποίος με συνοδεύει συχνά στις συνεδρίες.
Αγαπώ τις ιστορίες των ανθρώπων, ειδικά αυτές που μπορείς να επιλέξεις το ευτυχισμένο τέλος, ακόμα κι αν αυτό δε γίνεται να συμβεί ρεαλιστικά. ‘Αλλωστε, «ποτέ δεν είναι αργά για να έχεις μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία», όπως είπε ο Tom Robbins, (1932-, Αμερικανός συγγραφέας).
marianipapanikolaou 